ต่ำต้อยจึงยิ่งใหญ่
“เต่านั้นคล้ายกับแม่น้ำใหญ่และทะเลกว้างแม่น้ำและทะเลเป็นใหญ่เหนือห้วงน้ำทั้งหลาย
ด้วยมันวางตนอยู่ในที่ต่ำ สายน้ำใหญ่น้อยจึงไหลมาสู่
ดังนั้น ในการขึ้นเป็นใหญ่ในหมู่คน ปราชญ์ย่อมพูดจาถ่อมตน “
– เล่าจื๊อ
เพราะเราไม่มีความรู้เรื่องเพลงขนาดนั้น เราไม่ได้เป็นโปรดิวเซอร์ เราร้องเพลงไม่เป็น เพราะงั้นเอาอะไรก็เอามาเถอะ จะรับฟังเอาไว้เอง เพราะเราเองก็ไม่ได้เก่งอะไรเหมือนกัน… นั่นทำให้คนที่มีความสามารถทางด้านต่าง ๆ ไหลเข้ามาในค่ายเพลงนี้ จนกลายเป็นค่ายเพลง Genie Records ในที่สุด…นี่คือสิ่งที่คุณนิค-วิเชียร ฤกษ์ไพศาล อดีตผู้บริหาร ค่ายเพลง Genie Records ได้อธิบายให้เราฟัง
จากคนธรรมดา สู่การเป็นผู้บริหารค่ายดัง
งานที่ดีคืองานที่เรารัก … ถ้าเราอยากทำมัน มันก็จะออกมาดีด้วยตัวมันเอง แต่บางครั้งก็ต้องรักมันเพื่อคนที่เรารัก เช่น ไม่อยากทำงานแล้วนะ แต่ลูกต้องเรียนค่าเทอมต้องจ่าย แม่ก็ต้องดูแลต้องดูแลนะ
…และที่สำคัญคือต้องรู้จักอดทน
…ไม่มีใครได้ดีจากการลองทำครั้งแรก ทุกความสำเร็จมีเบื้องหลังเป็นความล้มเหลวทั้งสิ้น
ปัจจุบันทุกอย่างอาจจะรวดเร็วขึ้นเพราะอินเตอร์เน็ตหรือเทคโนโลยี แต่ความสำเร็จไม่ใช่… ความสำเร็จนั้นใช้เวลาเสมอมา ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน คนรวยหรือคนจน ล้วนต้องรู้จักอดทน และรู้จักเรียนรู้จากความล้มเหลว และใช้มันเป็นบันไดก้าวสู้ความสำเร็จที่รออยู่
บริหารคนให้ประสบความสำเร็จอย่างผู้บริหาร
“ผมไม่ตีเส้นให้ใครไต่ แต่ผมสร้างถนนใหญ่ ๆ ให้เขาเดิน” – คุณนิค-วิเชียร ฤกษ์ไพศาล
เป้าหมายหนึ่งเป้าหมายมีหลากหลายเส้นทางให้เลือกเดิน ที่เหมือนถ้าเราต้องการไปตลาด เราอาจจะนั่งรถเมล์ อาจจะปั่นจักรยาน หรืออาจจะเดินไปก็ได้ แล้วแต่ความเหมาะสม เราไม่ควรเอาบรรทัดฐานเราไปตีเส้นให้เขาไปตามที่เราต้องการ …เพราะแค่ตั้งเป้าหมายให้คนอื่นมันง่าย ไม่ใช่ผู้บริหารก็ทำได้ แต่โอกาสที่เป็นเส้นทางสู่ความสำเร็จต่างหากที่สำคัญ ที่จะเป็นตัวพิสูจน์และพัฒนาศักยภาพของเขาเพื่อให้ประสบความสำเร็จในตอนนี้และในตอนต่อ ๆ ไป
สร้างถนนให้ใหญ่พอให้เขามีโอกาสได้ลองผิดลองถูก ระหว่างทางไปเป้าหมายก็พอ
ทุกคน “มีของ” แค่ต้องลอง “ฟัง”
เรียกได้ว่าคุณนิคใช้การฟังในการปั้นคนเลยทีเดียว… เพราะทุกคนต้องการเป็นผู้พูด ต้องการนำเสนอ ทุกคนมีไอเดีย แค่ต้องการคนฟัง
มนุษย์นั้นเรียนรู้การฟังได้ก่อนการพูดเสียอีก…แต่เรามักจะไม่ค่อยฟังใคร ไม่ก็ฟังผ่าน ๆ ทั้ง ๆ ที่การตั้งใจฟังว่าคน ๆ นึงกำลังพูดอะไรอยู่มันทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย คนที่เก่งจึงไม่ใช่คนที่พูดมาก แต่เป็นคนที่ฟังมาก จนมีข้อมูลหลากหลายให้นำมาประยุกต์ใช้… อย่างเช่น ผู้บริหารอย่างคุณนิค
ทำไมเราต้องเปลี่ยนตัวเองก่อนที่จะเปลี่ยนคนอื่น?
ถ้าเราเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ เราจะไปเปลี่ยนคนอื่นได้ไง เป็นไปไม่ได้
ทีเพื่อนยังทำได้เลย… ทีน้องยังทำได้เลย… ทำไมเราถึงต้องคอยเอาคนอื่นมาเป็นข้ออ้างในการเลือกที่จะไม่เปลี่ยนตัวเอง… ทั้ง ๆ ที่ก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าเราเปลี่ยนใครไม่ได้ เราคาดหวังให้สังคมที่เราอยู่จะมีคน ๆ นึงลุกคนมาเป็นแบบอย่างที่ดีให้เราไม่ได้ ถ้าเราอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรให้เริ่มที่ตัวเราเอง…เพราะเราเองก็รู้ว่าอะไรที่ดี ไม่ดี
