เขาขาว…เราก็จะขาว
เขาผมตรง…เราก็จะผมตรง
เพราะ “กลัว” จนไม่ “กล้า” เป็นตัวเอง
ตอนนั้นครูเงาะพยายามทำหลายอย่างมากจนมันล้นไปหมด เพราะกลัว…ว่าจะไม่มีตัวตน ไม่มีที่ยืนในสังคม จึงทำอะไรสุดโต่งไปหมด ยกตัวอย่างเช่นความรัก รักมากยอมทุกอย่างจนสุดโต่งจนคุณค่าตัวเองลดลง ไม่ก็เพราะกลัวเจ็บจากรักจึงไม่แคร์ใครทั้งนั้นซึ่งมันทำให้คนที่รักเราเขาคิดว่าเราไม่เห็นค่าของเขา และสุดท้ายมันก็ลงเอ่ยด้วยคำว่าเจ็บเพราะถูกทิ้งไปอยู่ดี…
อะไรที่มันเกินไปมันผิดธรรมชาติเสมอ…
และอะไรที่ผิดธรรมชาติ “มันช่างไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลย”…
เหมือนกับการเล่นละคร…คนไหนที่แสดงเว่อร์เกิน เราก็ไม่อยากดูใช่มั้ยล่ะ แต่ถ้าคนไหนที่แสดงออกอย่างพอดี น้อยแต่มาก (Less is more) มันจะดึงดูดคนมากกว่าเพราะออกมาจากความรู้สึกจริง ๆ เป็นธรรมชาติจริง ๆ …และมนุษย์ชอบอะไรที่รู้สึกเหมือนจริง (เหมือนชีวิตจริงของตัวเอง)
…นั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไม “คนที่เป็นตัวเอง” จึงเป็นคนมีเสน่ห์
อย่าลืมเคารพ…และซื่อตรงกับตัวเอง นั่นแหละคือการเป็นตัวเอง
“เรามักจะทำสิ่งที่ไม่ตรงความรู้สึกของเรา” หรือก็คือพฤติกรรมปากไม่ตรงกับใจนั่นแหละ…
ถ้าเราอยากได้อะไร หรือเราอยากที่จะแสดงออกใหตรงกับความรู้สึกของเรา แต่เรากลับปกปิดมันเพราะกลัวว่าอย่างนู้นอย่างนี้ สุดท้ายมันจะนำไปสู่การทะเลาะกันเพราะไม่เข้าใจกัน และโกรธใส่แทนความน้อยใจทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่ยอมพูดความจริงออกไป… ดังนั้นซื่อตรงกับใจตัวเองหน่อย
กระบวนการของการเป็นตัวเองของเรา
มนุษย์…เจอเหตุการณ์–> ตีความ –> เกิดความรู้สึก –> ส่งผลถึงการกระทำ –> ทำซ้ำ ๆ –> กลายเป็นนิสัย –> รวม ๆ กันกลายเป็นตัวตน (Character) …แล้วตัวตนนี่แหละ ที่จะกำหนดว่าชีวิตของเราจะไปทางไหนกันแน่
ดังนั้นถ้าเราอยากจะให้ชีวิตไปทางไหนก็ต้องย้อนกลับมาที่ตัวตน..ว่าอะไรที่ทำให้ตัวตนของเราแตกต่างและส่งผลต่อชีวิตต่างกัน
สิ่งนั้นก็คือ… “การตีความ” ยังไงล่ะ… ครูเงาะพูด…
To be continued…
Talk Show ครูเงาะ เกลานิสัยให้ปัง
